Erytopoëtine (EPO)

EPO is een lichaamseigen hormoon dat door gezonde nieren wordt aangemaakt. Het zet het beenmerg aan tot het maken van rode bloedcellen. Wanneer de nieren niet meer goed werken, zijn ze ook minder in staat om EPO aan te maken. Gelukkig is EPO synthetisch na te maken, hetgeen aan de patiënt kan worden toegediend. Orale inname van EPO is zinloos; het wordt door het spijsverteringssysteem verteerd waardoor het niet effectief is. Het kan intra-musculair of intraveneus worden toegediend.

EPO kan ook als doping worden gebruikt door bijvoorbeeld een sporter. Het is echter lastig te bewijzen, daar EPO tevens een lichaamseigen stof is.

EPO en de dialysepatiënt / patiënt met nierinsufficiëntie

Op de dialyse-afdeling kan EPO worden toegediend via de shunt of katheter tijdens de dialyse of aan het einde hiervan. Er zijn aanwijzingen dat EPO wordt uitgespoeld, wat het mogelijk beter maakt om de EPO tegen het einde van de dialyse-behandeling te geven. Echter is dit afhankelijk van het protocol van het dialyse-centrum.

Soms geeft een nefroloog de opdracht om (tijdelijk) geen EPO toe te dienen. Dit kan zijn in het geval van:

• Maligniteit: mogelijk voedt EPO de maligniteit

• Koorts:

  • door de verhoging van de lichaamstemperatuur kan men resistent zijn voor EPO, waardoor EPO minder effect heeft. Synthetische EPO is een duur geneesmiddel. Mogelijk kan overwogen worden om de EPO op een later tijdstip toe te dienen.